บทที่ 8 ตอนที่ 8

หล่อนอึกอัก และจ้องมองเรือนกายกำยำของเขาด้วยสายตาอยากรู้อยากเห็น มองจ้องไปทุกๆ ส่วนราวกับมันคือสิ่งมหัศจรรย์

“คือฉัน...”

เนื้อนวลก็ยังอึกอักพูดไม่ออกเช่นเดิม สายตาก็ยังอยู่ที่เขาเหมือนเดิมเช่นกัน

คิริลกระแทกลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสายตาที่จับจ้องมองมาของแม่ผู้หญิ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ